Cruisedag 1: om elf uur zaterdag 5 februari reed een bus voor. Die bracht ons naar Fort Lauderdale cruiseterminal 26. Dat niet nadat we voor de brug hadden moeten wachten (net IJlst) over de Straits of Florida. Aangekomen daar konden we vrijwel direct doorlopen. We waren zelfs al om 12 uur bij onze hut. Waarvan de sleutels niet werkten, maar dat was snel opgelost na een rondje receptie en het ombakken van Jan tot Rommers, Johannes Petr (toch een beetje Russisch bloed?). Toen een lunch in het restaurant (omdat we al eerder met Holland America Line hebben gevaren, kregen we daar een uitnodiging voor). Daarna beetje rondgelopen, om kwart over vier uitrukken voor de safety drill. Dat alles bij een graadje of 23. Ook gisteravond een lekker diner. De tafel van tien was wel wat groot, en een stel deed de kop niet open, maar de rest was aardig. Nog steeds niet al te laat naar bed. Prachtige sterrenhemel.

Cruisedag 2, op zee: om zeven uur op en rond een uur of acht ontbijt. Nog lekker rustig. We zitten dwars van Eleuthera, een van de Bahamas. We verkennen het schip weer opnieuw en weten al weer snel welke kant we op moeten. Iedereen loopt nog wel met plattegrondjes rond die vaak gecontroleerd worden. We lezen wat, we eten af en toe wat en tussendoor volg ik de korte rondgang door de enorme keuken bij het grote restaurant . Dit keer heb ik wel de camera mee. Marjolein, je zou ervan smullen!

's Middags wordt er omgeroepen dat er een speciale groep aan boord is die een spreker heeft uitgenodigd . Dat blijkt Robbert Kennedy Jr. te zijn en iedereen is welkom om in het theater te komen luisteren. Die man praat voor de vuist weg, bevlogen over het milieu en energie. Beter en duidelijker dan we het Al Gore hebben horen doen. Hij houdt de Amerikanen in feite een spiegel voor. Hij staat min of meer te vloeken in de kerk. Na vijf kwartier (zonder spiekbriefje of autocue) stopt hij en krijgt een zeer warm applaus. Overigens waren er behalve de groep waarvoor hij sprak nog geen 100 anderen in de zaal. De meeste Amerikanen willen dit waarschijnlijk niet horen. Wij vonden het allebei heel interessant.

We hadden op deze zeedag bij het diner een tafeltje voor twee. Iedereen zat al vroeg aan tafel om in een van de ruimtes de Superbowl mee te maken. We zijn even gaan kijken. Theater vol met etende en drinkende lieden die de wedstrijd en de show er omheen volgden.

Cruisedag 3, aankomst op Grand Turk: precies 8:00 lagen we aan de pier. Dat was een uurtje later dan gewoonlijk, dus ons eilandtourtje begon ook drie kwartier later. Vier mijl lang en 1,5 mijl breed en voor een groot deel bedekt met zoutpannen, ben je vrij snel rond. We hebben downtown Cockburn gezien en we zijn bij het zoutmuseum geweest voor we bij de vuurtoren uit 1852 kwamen. Om kwart over twaalf waren we weer aan boord. Nu net geluncht. Vanavond het nette pak aan, want het diner is 'formal'. Straks lekker weer naar buiten en op ons grote balkon kijken hoe we om drie uur verder gaan richting Puerto Rico. Nu spreekt kapitein Jeroen van Donselaar ons toe vanaf de brug.